Open Reflections

click here for English

Ανέκαθεν η Εκκλησία τίμησε την Μητέρα του Κυρίου και στο πρόσωπό της διέκρινε το υπόδειγμα του πλάσματος που βιώνει την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού για σωτηρία.

Ένας από τους τίτλους της Παναγίας στη Δυτική παράδοση είναι «Έδρα της Σοφίας» και η αναφορά είναι διττή:

Η Παρθένος καθίσταται Θρόνος της Σοφίας από τη στιγμή που φέρει στα σπλάχνα της τον Υιό του Θεού –πράγμα που συμβαίνει με τον Ευαγγελισμό, όταν η Μητέρα του Λυτρωτή προφέρει το «Γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» στο άγγελμα του Γαβριήλ και ο Θεός ενσαρκώνεται με τη συγκατάθεσή της, και, επίσης, η Μαρία είναι και παραμένει Εδρα της Σοφίας, διότι καθ’ όλη τη ζωή της σκέφτεται, προσεύχεται και ενεργεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ο οποίος είναι η ίδια η Σοφία.

Στην Ανατολική Εκκλησία ονομάζεται και «Θρόνος πύρινος» (Ακάθιστος Υμνος), διότι αν και είχε στα σπλάχνα της το θεϊκό πυρ, τον Παντοκράτορα, σαν την άσβεστη βάτο που είδε ο Μωυσής, δεν κατακάηκε (Εξ. 3, 2).

Ενας άλλος τίτλος που της αποδίδεται είναι «Κάτοπτρον της δικαιοσύνης». Επάνω της καθρεφτίζεται η δικαιοσύνη του Θεού που «αγαπά να κατοικεί ανάμεσα στα παιδιά των ανθρώπων», και «αναζητά αγνές καρδιές»  (Σοφ. Σολ.) ώστε ο Τρισάγιος Θεός να είναι  «ο εν αγίοις αναπαυόμενος» (Ανατολική λειτουργία).

Η Παναγία είναι και το «Ρόδον το Μυστικόν», συμβολισμός πολύ αγαπητός στα χρόνια του Μεσαίωνα. Υποδηλώνει την ασύγκριτη αγιότητά της που μόνο στο Θεό είναι πλήρως γνωστή.

-Eδρα της Σοφίας,                      -Δέου υπέρ ημών

Παρθένος

Μητέρα που το παρθενικό  της στήθος ποτέ δεν έστερξε σκια σκέψης αμαρτωλής. Γυναίκα, πάνω απ’ όλες τις γυναίκες δοξασμένη, της λεκιασμένης φύσης μας καύχημα μοναδικό, αγνώτερη κι απ’ τον αφρό που τινάσσεται στ’ ωκεανού το κέντρο.

Απ΄ τους ανατολικούς ουρανούς μ’ όμορφα ρόδα την αυγή σπαρμένους, λαμπρότερη, κι απ’ το αψεγάδιαστο φεγγάρι προτού  στου κυανού ουρανού τις ακτές χαθεί. Η μορφή σου απλώνεται στη γη.             

Μα, μερικοί, νομίζω,  της συγγνώμης   το γόνυ ικετευτικά θα κλίνουν, σα σε μιαν ορατή Δύναμη όπου συγχωνεύθηκαν όλα,   τα οποία έσμιξαν και συμφιλιώθηκαν σε σένα, της μητέρας η αγάπη και του κοριτσιού η αγνότητα, το υψηλό με το χαμηλό, το ουράνιο με το γήινο.

Γ. Γουόρντσγουορθ, 1770-1850

για Αγγλικά πατήστε εδώ