Open Reflections

click here for English

Το Πάσχα και η σημασία του

Πάσχα στα Εβραϊκά σημαίνει πέρασμα.

Στην Παλαιά Διαθήκη η γιορτή του Πάσχα ήταν ανάμνηση του περάσματος της Ερυθράς θαλάσσης όταν ο Μωϋσής οδήγησε τους Ισραϊλίτες από την σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία.

Το Χριστιανικό Πάσχα δηλώνει το πέρασμα του Χριστού από τον θάνατο στην Ζωή, δηλ. την Ανάσταση.

Ο γνωστός χαιρετισμός «Καλό Πάσχα»  και «Καλή Ανάσταση» έχει εκτός από την κοινωνική και μία πνευματική διάσταση, την προσδοκία δηλ. του προσωπικού μας περάσματος στην αναστημένη ζωή.

Αυτή η ζωή δεν αρχίζει όταν η φυσική μας ζωή στη γη τελειώσει, αλλά έχει ήδη ξεκινήσει με το Βάπτισμά μας και ενισχύεται κάθε φορά που προσευχόμαστε και πλησιάζουμε τα Μυστήρια της Μετάνοιας και της θείας Ευχαριστίας με πόθο και αγάπη.

Κυριακή, ημέρα χαράς

Ξεκινώντας από την Κυριακή του Πάσχα, και κάθε Κυριακή, η Εκκλησία μας γιορτάζει το λαμπρό χαρμόσυνο μυστήριο της εκ νεκρών Ανάστασης του Κυρίου.

Ο χαρμόσυνος χαρακτήρας της Κυριακής ήταν τόσο σημαντικός κατά τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες, που διαβάζουμε στην «Διδαχή των Αποστόλων», βιβλίο των αρχών του 2ου αιώνα: « Ο Χριστιανός πρέπει να είναι χαρούμενος την Κυριακή, και να μη προκαλεί λύπη στον εαυτό του, ούτε να στενοχωρείται, διότι έτσι αμαρτάνει»! 

Επί πλέον, η Κυριακή ουδέποτε είναι ημέρα νηστείας, και, στην Ανατολή, οι Χριστιανοί προτρέπονται να προσεύχονται όρθιοι. Τούς απαγορευόταν να γονατίζουν την Κυριακή, μια και το γονάτισμα θεωρείτο κατ’ εξοχήν πράξη μετανοίας που δεν συνάδει με την ατμόσφαιρα της αναστάσιμης χαράς!

Η λειτουργία, βίωμα και συμμετοχή

Η βασική δομή της λειτουργίας της Εκκλησίας επικεντρώνεται στο Πασχαλινό Μυστήριο, που είναι το κεντρικό μυστήριο της Σωτηρίας.

Η Εκκλησία πάντοτε γιορτάζει σε κάθε ακολουθία της ένα μόνο μυστήριο, το Πασχαλινό Μυστήριο, δηλ. τον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού. Κύριος σκοπός της λειτουργίας δεν είναι η διδασκαλία αλλά πρωτίστως η εμπειρία της Σωτηρίας, της αγάπης δηλ. του Θεού όπως φανερώνεται στο έργο και το πρόσωπο του Χριστού.

Η λειτουργία πρέπει να γίνει βίωμα και συμμετοχή του πιστού με το νου και την καρδιά. Μόνον έτσι προσχωρούμε  σε μία δυναμική κοινωνία με τον Θεό.

Η λειτουργία μάς εισάγει στο μυστήριο της Τριαδικής Αγάπης και συμπαρασύρει σ’ αυτή την κίνηση αγάπης του Μοναδικού Θεού, Πατέρα, Υιού και Αγίου Πνεύματος.

Η λειτουργία είναι ζωντανή και ενεργός παρουσία του Χριστού στην Εκκλησία Του δια της οποίας συνεχίζει το σωτήριο έργο Του, δηλ. τον αγιασμό μας και την ένωση μας μαζί Του. Είναι φως και χαρά στην πνευματική μας ζωή!

Από την λογοτεχνία μας

Eπεσε ξάφνω η πόρτα μου και φάνη ο μέγας κόσμος,

μέσα στο λίκνο της χαράς έχασα τη φωνή μου

Τρέκλιζα ενώ χορεύανε γύρω μου οι μαργαρίτες,

και για να πάω στην εκκλησιά κρατιόμουν απ’ τα στάχυα

Και στη ποδιά της Παναγιάς έγειρα το κεφάλι μου

που έξω απ’ την πόρτα μάζευε για τα μαλλιά της ρόδα

(Νικηφόρος Βρεττάκος)

Μια κληρονομιά που πρέπει να μοιράζεται

Σαν Ποιμένες, στοχαζόμαστε την αποστολή της αναγγελίας του Ευαγγελίου στον σύγχρονο κόσμο. Αυτή η εντολή, «Πηγαίνετε, κάνετε μαθητές μου σ’ όλο τον κόσμο», (Μτ. 28, 19), είναι ακόμη πιο επείγουσα σήμερα, ακόμη και στις χώρες τις παραδοσιακά χριστιανικές. Δεν γίνεται να αγνοήσουμε τον λαϊκισμό, τον σχετικισμό, τον μηδενισμό, ιδιαίτερα στον Δυτικό κόσμο. Τούτο χρήζει μιας δυναμικής και ανανεωμένης εξαγγελίας του Ευαγγελίου, προσαρμοσμένης στις σύγχρονες κουλτούρες. Οι παραδόσεις μας αντιπροσωπεύουν μια κληρονομιά που πρέπει συνεχώς να μοιράζεται, να προτείνεται, να ενεργοποιείται. Γι’ αυτό πρέπει να ενισχύσουμε την κοινή μας συνεργασία και μαρτυρία ενώπιον όλων των εθνών.

(Από το κοινό ανακοινωθέν της Α.Α. Πάπα Βενέδικτου 16ου και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου Α’, στο Φανάρι, 30/11/2006)

για Αγγλικά πατήστε εδώ