Ο λαός που βάδιζε μες στα σκοτάδια είδε ένα φως λαμπρό και λάμπει φως πάνω σ’ αυτούς που κατοικούνε σε τόπο σκοτεινό.
……
Ενα παιδί γεννήθηκε για μας, μας δόθηκε ένας γιος.
Πάνω στους ώμους του η εξουσία θα μένει και τ’ όνομά του θα’ ναι: Σύμβουλος θαυμαστός, Θεός ισχυρός, αιώνιος Πατέρας και της Ειρήνης άρχοντας.
Μεγάλη θα’ ναι η εξουσία του, και η ειρήνη ατέλειωτη.
Στο θρόνο θα καθίσει του Δαβίδ και το βασίλειό του θα το θεμελιώσει και θα το στηρίξει στο δίκαιο και στο σωστό από τώρα και για πάντα.
Αυτό θα το κάνει η φλογερή αγάπη του Κυρίου του σύμπαντος.
(Ησαϊας, 9,1-6)
Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν
(Ιω. 1, 14)
Η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού, είναι πάντοτε επίκαιρος.
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως δεν υπάρχουν σκιες και σκοτάδι στον κόσμο μας;
Η πανδημία έρριξε μια βαρειά σκια σε όλη την υφήλιο και όλοι μας επηρεαστήκαμε από αυτήν.
Ομως η όλη εικόνα δεν προσδιορίζεται ούτε και περιορίζεται από αυτήν. Η πραγματικότητα είναι ανάγλυφη και τα σκοτεινά σημεία της τονίζουν ακόμα περισσότερο το φως που την διαχέει. Ποιο είναι αυτό το φως; Είναι το φως του πολιτισμού και της συνείδησής μας. Είναι το φως της αναζήτησης πάντα του καλύτερου δυνατού, είναι η έρευνα της επιστήμης στην υπηρεσία του ανθρώπου, στην υπηρεσία της ζωής και της ευημερίας του, η αναγνώριση της αξίας του κάθε ανθρώπου και η ηθική υποχρέωση των πλουσιωτέρων χωρών, κρατών, κοινωνιών, ομάδων και ατόμων να συνδράμουν τους φτωχώτερους ώστε να μην υστερούν σε φροντίδα και περίθαλψη ιδιαίτερα σε καιρούς κρίσεως.
Ο δυτικός μας πολιτισμός είναι βαθειά ριζωμένος στην χριστιανική πίστη. Η πίστη στην Ενσάρκωση του θείου Λόγου στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, η αποκάλυψη ότι ο Θεός είναι σπλαχνικός Πατέρας και άρχοντας ειρήνης, η προσδοκία της Βασιλείας σαν βασιλεία δικαιοσύνης, με άλλα λόγια, το μήνυμα του Ευαγγελίου, δηλαδή το Χαρμόσυνο Μήνυμα, τα Καλά Νέα σαν το προζύμι ζύμωσαν τον κόσμο μας εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια και σιγά-σιγά εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη. Και η ζύμωση συνεχίζεται: η συνείδησή μας διαμορφώνεται όλο και πιο σύμμορφη με την πίστη. Τα συνθήματα για την παγκόσμια αδελφοσύνη μεταξύ των λαών αλλά και μεταξύ των ατόμων σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, η δίψα για όλο και περισσότερη ελευθερία — έστω κι αν καμμιά φορά φθάνει στα άκρα, δεν είναι παρά εκφάνσεις αυτής της αργής αλλά σταθερής αφύπνισης της συνειδήσεως πως είμαστε παιδιά του Μοναδικού Θεού και «ο ουρανός είναι το όριο»!
Ακόμα πιο σημαντικό: ο Ενσαρκωμένος Λόγος, ο Χριστός, όντας αληθινός Θεός και αληθινός άνθρωπος δέχθηκε τη φύση μας ολοσχερώς και βίωσε στη ζωή του όλες τις ανθρώπινες εμπειρίες μας, πλην της αμαρτίας. Τα παιδικά του χρόνια πέρασαν ήρεμα στη Γαλιλαία, γνώρισε την οικογενειακή θαλπωρή με την Παρθένο Μαρία και τον Ιωσήφ ,απόλαυσε την ομορφιά της φύσης και της φιλίας…Υπέφερε όμως την προσφυγιά (στην Αίγυπτο), την κούραση και τη δίψα, την απογοήτευση και την προδοσία, τους εμπαιγμούς και την συκοφαντία και αυτόν ακόμη τον θάνατο και μάλιστα πάνω στον σταυρό! Ετσι, ο Χριστός είναι πολύ κοντά μας ό,τι κι αν βιώνουμε. Με το να περάσει ο ίδιος από όλα τα στάδια της ανθρώπινης ζωής, σύλληψη, εμβrυική ζωή, γέννηση, νήπιο, παιδί, έφηβος και ώριμος άνδρας τίποτε δεν του είναι «ξένο» στη ζωή μας.
Ιδιαίτερα αυτές τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων μας καλεί ακόμη μια φορά να τον πλησιάσουμε με εμπιστοσύνη ώστε να γευτούμε με εσωτερική χαρά την φλογερή αγάπη του Κυρίου του Σύμπαντος.
Καλά και Χαρούμενα Χριστούγεννα!
Open Reflections 