Open Reflections

…της ψηφιακής θάλασσας

click here for English

Οφείλουμε να ξεπεράσουμε τις συλλογικές δυναμικές των σύγχρονων ψηφιακών μέσων επικοινωνίας, που μας κάνουν να χάνουμε την έννοια του βάθους του προσώπου και να παραμείνουμε στην επιφάνεια, σαν σώμα χωρίς ψυχή, αντικείμενο ανταλλαγής και κατανάλωσης. Πως μπορούμε να το επιτύχουμε; Δια της «αγάπης εν αληθεία» που λάμπει στο πρόσωπο του Χριστού.

Η αγάπη εν αληθεία αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση για την Εκκλησία σ’ ένα κόσμο που προοδευτικά και γενικευμένα παγκοσμιοποιείται. Τα ΜΜΕ μπορούν να καταστούν παράγοντες εξανθρώπισης, όχι μόνον όταν, χάρις στην τεχνολογική ανάπτυξη, προσφέρουν τις μεγαλύτερες δυνατότητες επικοικωνίας και πληροφόρησης, αλλά κυρίως όταν είναι δομημένα και προσανατολισμένα στο φως της εικόνας του προσώπου και του κοινού καλού που σέβεται τις πανανθρώπινες αξίες.

Αυτό απαιτεί να έχουν σαν κύριο σκοπό τους την προαγωγή της αξιοπρέπειας των  προσώπων και των λαών και να εμψυχώνονται από την φιλανθρωπία και την αγάπη για την εξυπηρέτηση της αλήθειας, του καλού και της φυσικής και υπερφυσικής αδελφοσύνης. Μόνον υπ’ αυτούς τους όρους η ιστορική μετάβαση που τώρα διανύουμε μπορεί να γίνει πλούσια και γόνιμη σε νέες ευκαιρίες.

Θέλουμε χωρίς φόβο να προχωρήσουμε στα βαθειά νερά της ψηφιακής θάλασσας, αντιμετωπίζοντας την ανοιχτή πλοήγηση με το ίδιο πάθος με το οποίο εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια κυβερνά την βάρκα της Εκκλησίας.

Περισσότερο και από όλους τους τεχνολογικούς πόρους –όσο απαραίτητοι και εάν είναι, επιθυμούμε να μας χαρακτηρίζει η καρδιά του πιστού, που συνεισφέρει ώστε να δοθεί ψυχή στο πέρα – δώθε της επικοινωνίας στον παγκόσμιο ψηφιακό ιστό.

Αυτά, μεταξύ άλλων, ανέφερε ο Πάπας Βενέδικτος 16ος στις 25/4/2010 στο Συνέδριο ¨Ψηφιακές μαρτυρίες, η γλώσσα των crossmedia”.

♦

H Χριστιανική θεώρηση του ανθρώπινου προσώπου είναι βασικός πυλώνας όχι μόνον πνευματικής προόδου αλλά και πολιτισμικής καταξίωσης.

Σε παλαιότερες αναρτήσεις μας αναφερθήκαμε συστηματικά σε ιστορικά στάδια της παγκόσμιας ιστορίας, που καταδεικνύουν τον καταλυτικό ρόλο της Εκκλησίας τόσο στην καθίδρυση νοσοκομείων σε κάθε πόλη που ήταν και επισκοπική έδρα, αλλά και στην μόρφωση και την επιστήμη. Τα πρώτα Πανεπιστήμια τα ίδρυσε η Εκκλησία. 

Σε όλη την Ευρώπη η μάθηση ενθαρρύνθηκε και προστατεύτηκε. Όσο κι αν φανεί παράξενο, η διδασκαλία της Εκκλησίας υπεραμυνόμενη της ελευθερίας του προσώπου και της ελευθερίας της συνείδησης, οδήγησε έμμεσα στην ύπαρξη των συγχρόνων εθνικών κρατών, όχι σαν μια αντίδραση στον ενοποιημένο κόσμο του Μεσαίωνα, αλλά κυρίως σαν έκφραση της διανόησης και του συνεχούς αγώνα για ένα καλύτερο κόσμο βασισμένο στην ελευθερία και την αδελφοσύνη. Αν και πολλά εθνικά κράτη στράφηκαν κατά της Kαθολικής Εκκλησίας, οφείλουν πολλά στη ζύμωση των ιδεών που πρώτα αυτή προώθησε, δηλαδή  στην αξία του προσωπου και του κοινού καλού. 

 

Γεννημένο από την καρδιά της Εκκλησίας, το Καθολικό Πανεπιστήμιο βρίσκεται στο ρεύμα της παράδοσης η οποία ανάγεται στην αρχή του Πανεπιστημίου σαν θεσμός.  Έχει ανέκαθεν αναγνωρισθεί σαν ένα ασύγκριτο κέντρο δημιουργικότητας και εξάπλωσης της γνώσης προς όφελος της ανθρωπότητας.

Εξ αιτίας της κλήσης του είναι αφοσιωμένο στην έρευνα, διδασκαλία και μόρφωση των φοιτητών που ελεύθερα συνέρχονται με τους καθηγητές τους στην κοινή τους αγάπη για τη γνώση. Με κάθε άλλο Πανεπιστήμιο συμμετέχει στη χαρά της αλήθειας, τόσο πολύτιμη σε κάθε πεδίο της γνώσης.

Το προνομιακό έργο ενός Καθολικού Πανεπιστημίου έγκειται στην  υπαρξιακή ένωση, με διανοητικές προσπάθειες, δύο τάξεων της πραγματικότητας που, πολύ συχνά, τείνουν να τεθούν στον αντίποδα η μία της άλλης ωσάν να ήσαν αντιθετικές: της έρευνας για την αλήθεια και της βεβαιότητας της πίστης ότι ήδη γνωρίζουμε την πηγή της αλήθειας.

Πάπας Ιωάννης-Παύλος Β΄, Apostolic Constitution on Catholic Universities, 1989

για Αγγλικά πατήστε εδώ