Open Reflections

click here for English

Ο Χριστός συναντά τον λαό Του

Η γιορτή της Υπαπαντής,  όπου ο Χριστός συναντά τον λαό Του στα πρόσωπα του γέροντα Συμεών και της προφήτισσας ‘Αννας,  προσδίδει μία ιδαίτερη χροια σ’ όλο τον μήνα, καθώς μας υπενθυμίζει την αφιέρωση του  Ιησού στο Θεό Πατέρα και το ολοκληρωτικό δόσιμό Του για τη σωτηρία μας.

 Ο Συμεών και η ‘Αννα αναγνώρισαν τον Κύριο διότι ήσαν άνθρωποι ευλαβείς και πιστοί και προσδοκούσαν την σωτηρία. Έτσι η καρδιά τους ήταν προετοιμασμένη να δεχθεί την θεία αποκάλυψη και να δεχθούν τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. (Λκ. 2, 25)

Οφείλουμε με τη σειρά μας να βρισκόμαστε σε ετοιμότητα ώστε να ακούμε τις προτροπές του Αγίου Πνεύματος και να υπακούμε σε αυτές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε τον Κύριο στα γεγονότα της ζωής μας και να ζούμε σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του.

Το Βρέφος Ιησούς προσφέρεται στον Ουράνιο Πατέρα, και μαζί Του προσφερόμαστε όλοι εμείς τους οποίους επιθυμεί να σώσει.

Αλλά  τι άλλο είναι η αφιέρωσή μας στο Θεό, παρά η θεληματική μας υπακοή στις βουλές Του;

Η Εκκλησία έχει θεσπίσει την 2α Φεβρουαρίου γιορτή για όσους έχουν μία ιδιαίτερη αφιέρωση στο Θεό, κυρίως τους ιερείς, μοναχούς και μοναχές. Όμως όλοι οι βαπτισμένοι αποτελούμε λαό αφιερωμένο στο Θεό, το λαό του Θεού.

Το Βάπτισμά μας, η γέννησή μας δηλ. στη ζωή του Χριστού, είναι και η προσωπική μας αφιέρωση σ’ Εκείνον, «γιατί τα μάτια μας είδαν το σωτήρα που ετοίμασες για όλους τους λαούς, φως που θα φωτίσει τα έθνη και θα δοξάσει το λαό σου τον Ισραήλ». (Λκ. 2, 30-32)

—————————————————————————————————————————————–

Η πνευματική ζωή είναι μια περιπέτεια, μια πορεία που αρχίζει με το Βάπτισμά μας και έχει σαν τελικό προορισμό τον ίδιο τον Τριαδικό Θεό.

Είμαστε παιδιά Του, και μας καλεί από τώρα να ζούμε ενωμένοι μαζί Του, και μεταξύ μας.

Ο Χριστός, με την ίδρυση της Εκκλησίας Του μας παρέχει όλα τα μέσα για να το επιτύχουμε. Η Εκκλησία είναι κατ’ εξοχήν χώρος χάρης και εξαγιασμού.

Σε αυτήν την πορεία μας δεν είμαστε μόνοι. Η Μητέρα του Κυρίου, η Παναγία Παρθένος Μαρία βρίσκεται στο πλευρό μας μεσιτεύοντας για  την σωτηρία μας. Ας μη διστάζουμε λοιπόν να προστρέχουμε σ’ Εκείνην σε κάθε περίσταση, βέβαιοι για την βοήθεια που οπωσδήποτε θα λάβουμε.

 Ουδείς προστρέχων επί σοί κατησχυμένος από σού εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ’ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.

Το σπίτι του Πέτρου

Η αρχαία πόλις της Καπερναούμ βρίσκεται στην Β.Δ. όχθη της λίμνης της Τιβεριάδος, και 4 χμ. από τον Ιορδάνη ποταμό, επί της «Via Maris», δηλ. της «Θαλάσσιας Οδού» που συνέδεε τη Δαμασκό της Συρίας με την παράκτια Καισάρεια, και την Τύρο του Λιβάνου με την Αίγυπτο. (βλ. χάρτη)

Στο σταυροδρόμι αυτό οι Ρωμαϊκές αρχές την εποχή του Χριστού συλλέγανε τελωνειακούς φόρους, διότι ήταν ένα πολυσύχναστο πέρασμα με ανεπτυγμένο το εμπόριο. Εκεί εργαζόταν και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος προτού εγκαταλείψει τα πάντα για να ακολουθήσει τον Χριστό.

Αρχαιολογικές εκσκαφές την έφεραν στο φως γύρω στα 1800. Πιο πρόσφατα, το 1968, ανακαλύφθηκε το σπίτι του Αποστόλου Πέτρου (βλ. δεξιά). Επάνω από την αρχική οικία, που είχε μετατραπεί σε χώρο λατρείας των πρώτων Χριστιανών στον πρώτο κιόλας αιώνα, είχε κτισθεί αργότερα, (5ος αι.), οκτάγωνη βασιλική.

Στους τοίχους της οικίας του Πέτρου βρέθηκαν πολλές επιγραφές, 131 συνολικά, σε τέσσερεις γλώσσες– Ελληνικά, Αραμαϊκά, Συριακά και Λατινικά– από προσκυνητές που χάραξαν σύντομες προσευχές ή επικλήσεις στον Κύριο, όπως «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον δούλο σου … » κ.α.

Είναι πολλά τα θαύματα που έκανε ο Χριστός στην Καπερναούμ και καταγράφονται στα Ευαγγέλια.

 

Χαραγμένη στην πέτρα και στην καρδιά

Αρχαιολογικά ευρήματα στη Ναζαρέτ έχουν ανακαλύψει, μεταξύ άλλων, και επιγραφές (graffiti) του πρώτου αιώνα σε τοίχους με τις λέξεις: «Χαίρε Μαρία».

Αποτελούν μία αδιάψευστη ένδειξη, χαραγμένη στην πέτρα, της αγάπης και της αφοσίωσης των Χριστιανών στο πρόσωπο της Μητέρας του Θεού, που είναι χαραγμένη στις καρδιές τους, και αυτό, από τη γένεση της Εκκλησίας. (Πρξ. 1, 14).

Μία από τις αρχαιότερες γραπτές προσευχές προς την Παρθένο Μαρία, η οποία χρονολογείται από τον 3ο αιώνα, βρέθηκε σε πάπυρο.

Είναι γραμμένη στα Ελληνικά και οπωσδήποτε για μας εδώ στην Κύπρο δεν χρήζει μετάφρασης:

Υπό την σην ευσπλαγχνίαν, καταφεύγομεν, Θεοτόκε.                   

Τας ημών ικεσίας μη παρίδης εν περιστάσει,         

αλλ’ εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς,     

μόνη Αγνή, μόνη ευλογημένη.

 

Ξέρετε ότι…

Η φροντίδα της Εκκλησίας για τους αρρώστους, πιστή στο νόμο της αγάπης του Κυρίου, προκάλεσε συν τω χρόνω πραγματική επανάσταση στις συνειδήσεις των πληθυσμών όπου ο Χριστιανισμός ήταν παρών.

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος της Νικαίας, το 325,  εκτός από το Σύμβολο της Πίστεως που μας έδωσε, προώθησε με θέρμη στην Εκκλησία την φροντίδα των φτωχών, των αρρώστων, των χηρών και των ξένων.

Διέταξε την κατασκευή  νοσοκομείου σε κάθε πόλη που είχε καθεδρικό ναό, δηλ.  σε κάθε πόλη που  ήταν και επισκοπική έδρα.

Μεταξύ των πρώτων χριστιανικών νοσοκομείων που χτίστηκαν ήταν εκείνο του γιατρού  Σαμψώντα, († 530), στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο λειτούργησε επί 600 χρόνια, και του Αγίου Βασιλείου, (330-379), στην Καισαρεία.   Το τελευταίο ήταν προσηρτημένο σε μοναστήρι και παρείχε στέγη σε φτωχούς και σε ταξιδιώτες, καθώς και ιατρική φροντίδα στους αρρώστους και τους αδύναμους. Πιο πέρα είχε και τμήμα για την περίθαλψη των λεπρών.

Στην Μεσαιωνική Ευρώπη πολλές ήταν οι θρησκευτικές κοινότητες μοναχών, ανδρών και γυναικών,που φρόντιζαν τους αρρώστους και η Εκκλησιαστική φιλανθρωπία παραμένει,  μέχρι τις μέρες μας, υπόδειγμα προς μίμηση.

 

Κοινωνία και μοίρασμα

Η ζωή είναι επικοινωνία και μοίρασμα.

Η πρόοδος του ενός συνεπάγεται και την πρόοδο όλων και αντιστρόφως, η στασιμότητα του ενός επηρεάζει και το σύνολο.

Δεν θα πρέπει να μας ξενίσει αυτή η διαπίστωση, εφ’ όσον η ανθρώπινη φύση είναι μία και όλοι μας είμαστε, είτε το συνειδητοποιούμε, είτε όχι, μέλη ο ένας του άλλου.

Ο,τι ισχύει στο φυσικό πλάνο, ισχύει ακόμη περισσότερο στο πνευματικό.

Αλλωστε, η Εκκλησία το λέγει με σαφήνεια: όλοι οι βαπτισμένοι είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού, συνεπώς ενωμένοι ο ένας με τον άλλο με ισχυρούς, πολύ υπαρκτούς πνευματικούς δεσμούς!

Ο,τι κάνουμε λοιπόν, καλό ή κακό, επιδρά και επηρεάζει όλο το σώμα.

Από το Σώμα του Χριστού, όμως, λαμβάνουμε την πνευματική  ζωή καθώς και κάθε εφόδιο για την προστασία της, θεραπεία της και αύξησή της.

Το Σώμα του Χριστού είναι η ίδια η Εκκλησία.

Η Ενσάρκωση του Υιού του Θεού είναι η «γέφυρα»  που συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό, το γήινο με το πνευματικό, το πλάσμα με τον Δημιουργό του.

Η πρόσβαση που ανέκαθεν αποτελούσε τον κρυφό πόθο και ανάγκη της ανθρωπότητας είναι πια δυνατή, σταθερή, εφικτή.

Το χάσμα γεφυρώθηκε κι αυτή η γέφυρα «χτίστηκε»  για χάρη μας!

 

Η Παναγία της Λούρδης

Η Παναγία της Λούρδης είναι ένας από τους γνωστότερους τόπους προσκυνήματος στον κόσμο, με ιδιαίτερα σημαντικό  αριθμό καταγεγραμμένων θεραπειών για τις οποίες η επιστήμη σηκώνει τα χέρια.

Αλλά ο αριθμός των προσκυνητών είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό των γνωστών περιπτώσεων θεραπείας.

Και όμως, αρκεί μία συνάντηση με μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους για να διαπιστώσει κανείς ότι υπάρχουν θεραπείες σε ένα άλλο βαθύτερο επίπεδο από εκείνες που «φαίνονται». Είναι η εσωτερική ειρήνη, η βαθειά και ανανεωμένη εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού, η ελπίδα που μεταφράζεται σε μία ανανεωμένη ζωή προσφοράς και ευγνωμοσύνης…και, κυρίως, είναι το θάρρος να αγωνισθεί κανείς ξανά και σε καθημερινή βάση  για να ζει την γνήσια χριστιανική κλήση του. Καταθέτοντας με πίστη τα προβλήματα και τις αδυναμίες μας στην Μητέρα του Λυτρωτή, επιστρέφουμε  ενισχυ-μένοι και εμπλουτισμένοι με  δώρα που είναι « αόρατα» στα μάτια των άλλων, εμείς όμως τα γνωρίζουμε και αποτελούν το προσωπικό μας «μυστικό».

Έτσι, το προσκύνημά μας στην Λούρδη (ή οπουδήποτε αλλού) γίνεται εφαλτήριο για ένα νέο ξεκίνημα.

Στην καρδιά των Πυρηναίων ανοίγουμε την καρδιά μας στη χάρη του Θεού!

Επάνω: η Υπαπαντή, ψηφιδωτό από την Βασιλική του Αγίου Ροδαρίου, Λούρδη, Γαλλία.

 

Η Εκκλησία της Κύπρου

Η Εκκλησία της Κύπρου υπάγεται διοικητικά στην Επαρχία της Ιερουσαλήμ, δηλ. στο Λατινικό Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ.

Κεφαλή της Εκκλησίας της Επαρχίας αυτής, που περιλαμβάνει τους Αγίους Τόπους, την Παλαιστίνη, το Ισραήλ την  Ιορδανία και την Κύπρο, είναι ο Αρχιεπίσκοπος Mgr. Pier Battista Pizzaballa.

Ο Αποστολικός τοποτηρητής για την Κύπρο, ονομαζόμενος Γενικός Βικάριος, εδρεύει στην Λευκωσία, και είναι ο π. Γεώργιος Κράι  o.f.m.

Σε τακτά διαστήματα έχουμε την χαρά να τούς δεχόμαστε και στην Πάφο όταν μας επισκέπτονται για ποιμαντικούς κ.α. λόγους.

Ο χώρος της Εκκλησίας είναι  κατ’ εξοχήν χώρος συνάντησης: συνάντησης του Θεού με τον λαό Του, συνάντησης των πιστών με τους ποιμένες τους και μεταξύ τους.

Όλοι μαζί ενωμένοι με τον Επίσκοπο Ρώμης, τον Πάπα, αποτελούμε ένα σώμα.

Όλες αυτές οι συναντήσεις λοιπόν ας είναι πάντοτε και ένα συναπάντημα καρδιών.

για Αγγλικά πατήστε εδώ