click here for English
Ο μήνας της Παναγίας
Εχοντας βιώσει το Πάσχα και παραμένοντας στην ατμόσφαιρα της χαράς και της ψυχικής ανάτασης αυτής της κεντρικής γιορτής της πίστεώς μας, η φύση φαίνεται να συμμετέχει κι αυτή.
Βρισκόμαστε στο μέσον της άνοιξης και όλα συνηγορούν στο να μας υπενθυμίζουν την υπέροχη και ακατάληπτη αγάπη του Θεού για μας: οι καταπράσινοι αγροί, τα γεμάτα υδατοφράγματα, οι ολάνθιστοι κήποι, οι πανέμορφες ανατολές του ηλίου και τα ηλιοβασιλέμματα, το ζεστό αεράκι, οι βόλτες και οι περίπατοι στην πόλη ή την εξοχή, τα σχέδιά μας για το καλοκαίρι που πλησιάζει.
Σ’ αυτή την γενικευμένη χαρά ο Λαός του Θεού στρέφεται με ιδι-αίτερη ευγνωμοσύνη σ’ Εκείνη που, όντας Μητέρα του Θεανθρώπου, ο Θεός μάς την έδωσε να είναι και δική μας Μητέρα.
Ετσι, ολόκληρος ο μήνας Μάϊος είναι αφιερωμένος στη Θεοτόκο.
Πόσες προσευχές και πόσοι ύμνοι δεν εχουν γραφτεί προς τιμήν της!
Πόσες μικρές χειρονομίες αγάπης προς το πρόσωπό της δεν αποτελούν καθημερινές εν– δείξεις σεβασμού και τιμής: οι εικόνα της δεν λείπει από τα χριστιανικά σπίτια και πολλά είναι τα άνθη που την στολίζουν!
Πάντως, απ’ όλους τους τρόπους έκφρασης αυτής της υϊκής αγάπης των πιστών προς τη Θεοτόκο κανείς δεν είναι καλύτερος από την απλή και αυθόρμητη επικοινωνία μας μαζί της!
Η Παναγία είναι η Μητέρα της οικογένειάς μας, η Μητέρα της Εκκλησίας μας και η Μητέρα της Ανθρωπότητας.
Μεσιτεύει για μας και είναι η Οδηγήτρια που πάντοτε μας δείχνει το δρόμο προς τον Χριστό!
Χαίρε Μαρία!
Ας υψωθούν οι καρδιές μας
Σήμερα ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς. Ας υψωθούν κι οι καρδιές μας μαζί Του.
Ακούστε τον Απόστολο: «εφ’ όσον αναστηθήκατε με τον Χριστό βάλτε την καρδιά σας στα πράγματα που είναι επάνω όπου ο Χριστός κάθεται στα δεξιά του Θεού. Ζητάτε τα πράγματα που ‘ναι ψηλά, όχι τα γήινα».
Οπως παρέμεινε μαζί μας ακόμα και μετά την Ανάληψή Του, έτσι κι εμείς είμαστε ήδη στον ουρανό με Εκείνον, αν και ακόμα δεν έχει εκπληρωθεί στο σώμα μας η υπόσχεσή Του…
Δεν μπορούμε να είμαστε στον ουρανό, όπως είναι Εκείνος στη γη, θεϊκά, αλλά μπορούμε να ‘μαστε εν Αυτώ δια της αγάπης.
(Αγιος Αυγουστίνος, 5ος αι.)
Ο Αγιος Αυγουστίνος του Canterbury
Στα τέλη του 6ου μ.Χ. αι. Ένας άνδρας εστάλη από τη Ρώμη στην Αγγλία για να φέρει την Χριστιανική πίστη στους Αγγλοσάξωνες.
Τελικά, θα γίνει ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος του Canterbury και θα ιδρύσει ένα από τα πιο διακεκριμένα Αββαεία της Μεσαιωνικής Αγγλίας.
Πιθανόν ο Αυγουστίνος να ήταν Βενεδικτίνος μοναχός στη Ρώμη, όταν, το 595, ο Αγιος Πάπας Γρηγόριος ο Μέγας τον διάλεξε να ηγηθεί μιας αποστολής για τη μεταστροφή των ειδωλολατρών Αγγλοσαξώνων στη Χριστιανική πίστη.
Ο Χριστιανισμός ήταν παρών στην Αγγλία κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους αλλά με την άφιξη των Σαξώνων μεγάλο μέρος της χώρας επέστρεψε στις παγανιστικές πρακτικές.
Η Αγγλία, τον 6ο αι., ήταν διαιρεμένη σε πολλά βασίλεια που πολεμούσαν το ένα το άλλο. Ο Αυγουστίνος διάλεξε το βασίλειο του Κεντ για να αρχίσει την αποστολή του, επειδή ο βασιλιάς του, Εθελμπερτ, ήταν πολύ ισχυρός και, επίσης, ήταν νυμφευμενος με την βασίλσσα Βέρθα, η οποία ήταν ήδη Χριστιανή.
Ο Εθελμπερτ δεν έγινε Χριστιανός αμέσως, αλλά πρόσφερε φιλοξενία στον Αυγουστίνο και τη συνοδεία του, καθώς και την ελευθερία να κηρύττουν στο βασίλειό του.
Ο βασιλιάς Εθελμπερτ βαφτίστηκε τελικά, και το 598 ο Αγιος Αυγουστίνoς ιδρύει το Αββαείο του Canterbury, αρχικά αφιερωμένο στους Αγίους Πέτρο και Παύλο, αλλά αργότερα αφιερωμένο στον ιδρυτή του τον Αγιο Αυγουστίνο μέχρι τις μέρες μας.
Ακόμη και σήμερα, ο ρόλος του Αρχιεπισκόπου του Canterbury είναι ο πιο τιμητικός και ο πρώτος τη τάξει στην Αγγλικανική Εκκλησία.
Ο Αγιος Θωμάς Μπέκετ
Το 1162 ο Θωμάς Μπέκετ χρίζεται Αρχιεπίσκοπος του Canterbury σύμφωνα και με την επιθυμία του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Β’.
Σύντομα όμως ο Μπέκετ αναγκάζεται να υπεραμυνθεί της ανεξαρτησίας της Εκκλησίας απέναντι στις παρεμβάσεις και τις βλέψεις του βασιλιά.
Και ο κόσμος είναι με το μέρος του Αρχιεπισκόπου τους.
Ο Ερρίκος θέλει να ξεφορτωθεί αυτόν τον «ταραξία ιερέα» και έτσι, τέσσερεις ιππότες, την 29η Δεκεμβρίου 1170 εισέρχονται στον Καθεδρικό ναό και τον δολοφονούν με το σπαθί τους.
Σχεδόν αμέσως μετά τον μαρτυρικό του θάνατο ο Θωμάς Μπέκετ ανακηρύσσεται άγιος από τον Πάπα Αλέξανδρο Γ’ το 1173.
Ο Καθολικός ποιητής και δραματουργός Τ.Σ. Ελιοτ (1888-1965) έχει γράψει το δράμα σε στίχους με τον τίτλο «Φονικό στην Εκκλησιά».
Οσοι αναγνώστες αγαπούν την ποίηση αξίζει να το διαβάσουν.
Ξέρετε ότι…
Ο Καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων χρειάστηκε περίπου εκατό χρόνια να κτισθεί (1160-1260).
Ο Κάθεδρικός ναός της Κολωνίας χρειάστηκε 632 χρόνια να οικοδομηθεί! (1248-1880).
Ο Καθεδρικός της Reims πήρε 124 έτη να κτισθεί. (1211-1345).
Η Αγία Οικογένεια στη Βαρκελώνη άρχισε το 1882 και 137 χρόνια αργότερα δεν έχει ολοκληρωθεί. Εκτιμάται ότι θα τελειώσει μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια!
Ο Καθεδρικός ναός πήρε το όνομά του από τη λέξη «Καθέδρα», δηλαδή έδρα, βάση, με την έννοια της έδρας του Επισκόπου της περιοχής.
Υπάρχουν τόσοι καθεδρικοί ναοί όσες και Επισκοπές.
Η Ευρώπη έχει μερικούς από τους αρχαιότερους και πιο όμορφους καθεδρικούς ναούς στον κόσμο.
Είναι μια από τις πιο απτές και ορατές ζώσες εκφράσεις του Λαού του Θεού και αποτελούν μνημεία πίστεως και ομορφιάς.
(Επάνω, ο Καθεδρικός ναός της Reims, Γαλλία).
Η αγάπη κινεί το Σύμπαν
Η λέξη «Πλάση» έχει ένα ευρύτερο νόημα από εκείνο της «φύσης» καθότι πρόκει-ται για το σχέδιο του Θεού, στο οποίο κάθε πλάσμα έχει τη δική του αξία και σπουδαιότητα.
Η φύση συνήθως θεωρείται σαν ένα σύστημα που μελετάται, κατανοείται και ελέγχεται, ενώ η δημιουργία μπορεί να κατανοηθεί μόνο σα δώρο από το απλωμένο χέρι του Πατέρα των πάντων, και σαν μια πραγματικότητα που φωτίζεται από την αγάπη που μας καλεί όλους μαζί σε μια παγκόσμια κοινωνία.
«Με του Κυρίου το λόγο έγιναν οι ουρανοί» (Ψ. 33:6). Ο κόσμος δηλ. προήλθε σαν το αποτέλεσμα μιας απόφασης κι όχι από το χάος ή την τύχη. Κι αυτό του προσδίδει ιδιαίτερη αξία.
Η δημιουργία του κόσμου εκφράζει μια ελεύθερη επιλογή και ανήκει στην τάξη της αγάπης: «Εσύ αγαπάς όλα δημιουργήματά σου και κανένα απ’ αυτά δεν αποστρέφεσαι. Δεν θα δημιουργούσες τίποτε αν το μισούσες.» (Σοφ. Σολ. 11, 24).
Ετσι το κάθε πλάσμα είναι αντικείμενο αγάπης κι ο Θεός το περιβάλλει με τη στοργή Του.
Σ’ αυτό το σύμπαν, διαμορφωμένο με ανοιχτά και δικτυωμένα συστήματα, διακρίνουμε αναρίθμητες μορφές σχέσεων και συμμετοχής. Είναι ανοικτό στην υπερβατικότητα του Θεού με την οποία και αναπτύσσεται. Η πίστη μάς επιτρέπει να ερμηνεύουμε το νόημα και το μυστηριώδες κάλλος αυτού που ξεδιπλώνεται μπροστά μας.
Είμαστε ελεύθεροι να συσχετισθούμε θετικά ή αρνητικά με την πλάση, κι αυτό είναι το δράμα της ανθρώπινης ιστορίας όπου η ελευθερία, η ανάπτυξη, η σωτηρία και η αγάπη μπορούν να ανθίσουν ή, αντίθετα, μπορούμε να επιλέξουμε να οδηγηθούμε στην παρακμή και την αλληλοκατασροφή.
(Εγκύκλιος Laudatus Si’ (Aς Είσαι Αινετός), §76 και 77).
Από την Ανατολική Εκκλησία
Των κόλπων των πατρικών μη χωρισθείς, γλυκύτατε Ιησού, και τοις επί γης ως άνθρωπος συναναστραφείς, σήμερον απ’ όρους των Ελαιών ανελήφθης εν δόξη, και την πεσούσαν φύσιν ημών συμπαθώς ανυψώσας, τω Πατρί συνεκάθισας.
Οθεν αι Ουράνιαι των ασωμάτων τάξεις το θαύμα εκπληττόμεναι, εξίσταντο θάμβει.
Και τρόμον συνεχόμεναι την σην φιλανθρωπίαν εμεγάλυνον.
Μεθ’ ων και ημείς οι επί της γης την προς ημάς συγκατάβασιν και την αφ’ ημών ανάληψιν δοξολογούντες, ικετεύομεν λέγοντες:
Ο τους μαθητάς και την τεκούσάν σε Θεοτόκον χαράς απείρου πλήσας εν τη ση αναλήψει και ημάς αξίωσον των εκλεκτών σου της χαράς, ευχαίς αυτών, δια το μέγα έλεος.
*
(Από τον Εσπερινό της εορτής της Αναλήψεως)
Η ευθύνη μας
Ο άνθρωπος όντας η κορωνίδα της δημιουργίας, κατά κάποιο τρόπο κρατά στα χερια του την τύχη του κόσμου. Γι’ αυτό, όταν οι Πρωπάτορες αμάρτησαν και απομακρύνθηκαν από το Θεό, όλη η φύση εκτροχιάστηκε. «Γιατί όλη η κτίση προσμένει με λαχτάρα πότε θα φανερωθεί η δόξα των παιδιών του Θεού» (Ρωμ. 8, 19).
Ο Χριστός όμως, με το Πάθος και την Ανάστασή Του επανόρθωσε την πεσμένη φύση του ανθρώπου και τον συμφιλίωσε με τον Θεό.
«Ετσι, όποιος ανήκει στο Χριστό είναι μια νέα δημιουργία. Τα παλιά πέρασαν, όλα έγιναν καινούργια.» (Β’ Κορ. 5, 17).
Ο καινός άνθρωπος, ο αναπλασμένος από την εκούσια σταυρική θυσία του Θεανθρώπου, αντανακλά την ωραιότητα και την αγιότητα του Αναστημένου Χριστού και έχει μια διττή αποστολή: να προσπαθεί να μένει στη χάρη του Θεού και να την μεταδίδει στον κόσμο όλο.
Αυτή είναι η αποστολή της Εκκλησίας, δηλ. του Σώματος του Χριστού: ο αγιασμός του ανθρώπου και η εξάπλωση της Καλής είδησης της Σωτηρίας προς όλους! Και όλοι έχουμε την ευθύνη μας!
για Αγγλικά πατήστε εδώ
Open Reflections 