Open Reflections

click here for English

Συμμόρφωση με το σχέδιο του Θεού

O Ευαγγελιστής Ματθαίος χαρακτηρίζει τον Αγιο Ιωσήφ, μνηστήρα της Θεοτόκου με μία λέξη που είναι μεστή νοήματος: ο Ιωσήφ είναι δίκαιος! (Μτ. 1, 19).

Στην Αγία Γραφή δίκαιος είναι όποιος ξέρει να τοποθετείται εν αληθεία απέναντι στο Θεό, εννοεί και βιώνει τους στόχους και τις απαιτήσεις της Διαθήκης, προσαρμόζεται στο σχέδιο του Θεού και στον τρόπο με τον οποίο Εκείνος ενεργεί.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο Ιωσήφ δέχεται και υπακούει στο μήνυμα του αγγέλου στο όνειρό του, πρώτα «να πάρει στο σπίτι του τη Μαρία, την γυναίκα του» διότι στα σπλάχνα της φέρει τον Υιό του Θεού, έπειτα να διαφύγει με την οικογένειά του στην Αίγυπτο για να σώσει τον Ιησού από την μανία του Ηρώδη, αργότερα να επιστρέψει στην Παλαιστίνη, αλλά να εγκατασταθεί στη Γαλιλαία και όχι στη Βηθλεέμ (Μτ. κεφ. 2).

Η ετοιμότητα και η δεκτικότητα του Ιωσήφ έπαιξαν σημαντικότατο και καθοριστικό ρόλο στο «ξεδίπλωμα του σχεδίου του Θεού» για τη σωτηρία μας!

Η συμμόρφωση με την τάξη που θέλει ο Θεός διακρίνει τον δίκαιο.

Η δικαιοσύνη του ανθρώπου «χτίζεται» πάνω στη δικαιοσύνη του Θεού. «Ο Θεός είναι δίκαιος σε κάθε εκδήλωσή Του» (Ψ. 7, 12)  και η δικαιοσύνη Του ανακουφίζει και σώζει, δίνει ζωή και ελπίδα.

«Στον Κύριο βρίσκει ο δίκαιος τη χαρά του» (Ψ. 64, 11).

Η Εκκλησία συνεχίζει το έργο και την αποστολή του Ενσαρκωμένου Λόγου μέσα στον κόσμο: ζωοποιεί, ενδυναμώνει, θεραπεύει, καθοδηγεί και φωτίζει την συλλογική και την προσωπική μας διαδρομή καθώς κατέχει την παρακαταθήκη και όλους τους θησαυρούς του Χριστού.

Οποιος πράττει σωστά, αυτός είναι δίκαιος

Κοιτάξτε με πόση αγάπη μάς αγάπησε ο Πατέρας!

…ώστε να ονομαστούμε παιδιά του Θεού. Γι’ αυτό ο κόσμος δεν μας καταλαβαίνει γιατί δεν γνωρίζει το Θεό Πατέρα

….όποιος αμαρτάνει παραβαίνει το νόμο του Θεού. Η αμαρτία είναι η ίδια η ανομία.

Και ξέρετε πως ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να πάρει από πάνω μας τις αμαρτίες μας, ενώ στον ίδιο δεν υπάρχει ούτε ίχνος αμαρτίας.

Παιδιά μου, μην αφήσετε κανένα να σας παρασύρει: όποιος πράττει το σωστό, αυτός είναι δίκαιος, όπως ακριβώς ο Χριστός είναι δίκαιος.

Α’ Ιω. 3, 1-7 (αποσπάσματα)

Ο Θεός θέλει να ζούμε καλά

Στην περιγραφή του της κόλασης, ο Ντάντε απεικονίζει τον διάβολο να κάθεται σ’ ένα θρόνο από πάγο, σε παγωμένη και άχαρη απομόνωνση. Μπορούμε να αναρωτηθούμε: τι συμβαίνει όταν η αγάπη ψυχραίνεται μέσα μας. Ποια είναι τα σημάδια που μας δείχνουν ότι η αγάπη μας κρυώνει;

Περισσότερο απ’ όλα, αυτό που καταστρέφει την αγάπη είναι η πλεονεξία για χρήματα,  «η ρίζα παντός κακού» (Α’ Τιμ. 6, 10).

Γρήγορα ακολουθούν η άρνηση του Θεού και της ειρήνης Του. Προτιμούμε την απόγνωσή μας παρά την παρηγοριά που βρίσκεται στο Λόγο Του και στα Μυστήρια. Αυτό οδηγεί στη βία εναντίον του καθένα που νομίζουμε ότι είναι απειλή στις «βεβαιότητές» μας: το αγέννητο παιδί, οι ηλικιωμένοι κι οι ασθενείς, ο μετανάστης, ο αλλοδαπός μεταξύ μας, ή ο γείτονάς μας που δεν πληροί τις προσδοκίες μας.

Η ίδια η Πλάση καθίσταται σιωπηλή μάρτυρας αυτής της ψυχρότητας. Η γη δηλητη-ριάζεται με απορρίμματα, πεταμένα από απροσεξία ή ιδιοτέλεια. Οι θάλασσες, οι ίδιες μολυσμένες, σκεπάζουν τα υπολείματα αναρίθμητων ναυαγών θυμάτων της αναγκαστικής μετανάστευσης. Οι ουρανοί, που στο σχέδιο του Θεού, δημιουργήθηκαν για να Tον αινούν, διασχίζονται από μηχανές που ρίχνουν σαν βροχή όργανα θανάτου…

…αλλά η Εκκλησία, η Μητέρα και Διδάσκαλός μας, μαζί με το πικρό γιατρικό της αλήθειας, μας δίδει στην περίοδο της Σαρακοστής το κατευναστικό φάρμακο της προσευχής, της ελεημοσύνης και της νηστείας.

Αφοσιώνοντας περισσότερο χρόνο στην προσευχή, οι καρδιές μας γίνονται ικανές να ξεριζώσουν τα κρυφά ψεύδη και τις  αυταπάτες και έτσι να βρουν την παρηγοριά που προσφέρει ο Θεός. Είναι ο Πατέρας μας και θέλει να ζούμε καλά.

(Πάπας Φραγκίσκος, 2018)

Ξέρετε ότι…

Το βιβλικό μήνυμα της δικαιοσύνης έχει διάφορες όψεις

¨ Ανάλογα με τη θεία κρίση, που ασκείται στη διάρκεια της ιστορίας, ο άνθρωπος οφείλει να «ποιεί δικαιοσύνη».

¨ Το καθήκον αυτό εσωτερικεύεται όλο και  περισσότερο, ώστε να καταλήγει σε λατρεία «εν πνεύματι και αληθεία».

¨ Στα πλαίσια του σχεδίου της σωτηρίας, ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να κατακτήσει αυτή τη δικαιοσύνη με τα ίδια του τα έργα, αλλά ότι τη δέχεται ως δώρο της χάριτος.

¨ Τελικά, η δικαιοσύνη του Θεού  δεν μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως άσκηση της κρίσεως, αλλά είναι προ πάντων  ευσπλαχνική πιστότητα στη θεία θέληση της σωτηρίας.

Αυτή δημιουργεί μέσα στον άνθρωπο τη δικαιοσύνη που η ίδια απαιτεί από αυτόν.

 

Η φλόγα έγινε φωτιά

O Θεός είναι πάντα παρών μέσα στην ιστορία  προετοιμάζοντάς μας, συλλογικά και προσωπικά, να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε.

Το κάλεσμά Του είναι πάντοτε προσφορά ζωής και ελπίδας. Η θεία χάρη διεργάζεται τη σωτηρία  «κρυφά» και ταπεινά.

Ο Υιός του Θεού ενανθρωπίζεται στα αγνά σπλάχνα μιας δεκαπεντάχρονης κοπελίτσας,  της Παρθένου Μαρίας.

Γεννάται σ’ ένα σταύλο στην πολίχνη της Βηθλεέμ, μεγαλώνει στη Ναζαρέτ στην επαρχία της Γαλιλαίας, διατρέχει την Παλαιστίνη και μέρη της Συρίας και του Λιβάνου ευαγγελιζόμενος την έλευση της Βασιλείας του Θεού και υφίσταται το Πάθος Του στην κατεχόμενη από τους Ρωμαίους Ιερουσαλήμ.

Η Ανάσταση συμβαίνει μακριά από «τα φώτα της δημοσιότητας», αλλά η σπίθα έγινε φλόγα και η φλόγα έγινε φωτιά κι εξαπλώθηκε σ’ όλη την Οικουμένη!

Η Εκκλησία κατέχει αυτή τη φλόγα της θεϊκής αγάπης και εξαπλώνει τη φωτιά του Πνεύματος!

Η φωτιά εξαγνίζει, το Πνεύμα καθαγιάζει και συντελείται μέσα στην απλότητα της καρδιάς κι αθόρυβα  το μεγάλο θαύμα της θέωσης του ανθρώπου!

«Γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου!» (Λκ. 1, 38)

 

Η Παρθένος το μεσημέρι

Μεσημέρι. Βλέπω την εκκλησιά ανοιχτή. Πρέπει να μπω. Μητέρα του Ιησού Χριστού, δε μπαίνω να προσευχηθώ. Δεν έχω τίποτα να δώσω και τίποτα να αιτηθώ. Να σε δω, να κλάψω από χαρά, γνωρίζοντας πως είμαι γιος σου κι Εσύ ‘σαι ‘δω.

Μόνο μια στιγμή όταν όλα παύουν. Μεσημέρι. Να ‘μαι μαζί σου, Μαρία, στον τόπο όπου είσαι. Να μη πω τίποτα, μα μόνο να τραγουδώ γιατί η καρδιά μου πλημμυρίζει όπως το κοτσύφι που την ιδέα του ακολουθεί μ’ αυτές τις ξαφνικές στροφές.

Επειδή εισ’ ωραία, επειδή είσ’ άμωμη, η γυναίκα στεριωμένη ξανά στη χάρη, το πλάσμα στην πρώτη του τιμή και τελικό του άπλωμα, έτσι όπως βγήκε απ’ το Θεό το πρωί της πρωταρχικής λαμπρότητας.

 Αφατα ακέραιη, γιατί εισαι Μητέρα του Ιησού Χριστού, που ‘ναι η αλήθεια στην αγκαλιά σου κι η μόνη ελπίδα και ο μόνος καρπός.

Γιατί είσαι η γυναίκα, η Εδέμ της αρχαίας ξεχασμένης τρυφερότητας, που το βλέμμα της βρίσκει αμέσως την καρδιά και κάνει να αναβλύζουν τα μαζεμμένα δάκρυα.

Γιατί είναι μεσημέρι, γιατί είμαστε σ’ αυτή τη μέρα, σήμερα, γιατί είσαι ‘δώ για πάντα, απλά γιατί είσαι η Μαρία, απλά γιατί υπάρχεις.

Μάννα του Ιησού Χριστού, ευχαριστίες σε Σε!

 (Paul Claudel, 1868-1955   – La Vierge à Midi, απόδοση, Ε. Λ.)

 

Πάσχα

“…η λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας, όλοι οι κύκλοι και οι ακολουθίες της, υπάρΠαχουν, πρώτα απ’ όλα, για να μας βοηθούν να ξαναβρούμε την όραση και τη γεύση εκείνης της νέας ζωής που τόσο εύκολα χάνουμε και προδίδουμε, ώστε να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε σ’ αυτήν…

Ετσι η Εκκλησία μάς αποκαλύπτει κάτι από αυτό που «αυτί δεν άκουσε, μάτι δεν είδε, και ούτε έχει μπει στην καρδιά του ανθρώπου, αλλά ο Θεός έχει ετοιμάσει για εκείνους που τον αγαπούνε».

Και στο κέντρο αυτής της λειτουργικής ζωής, στην καρδιά της και το ζενίθ της, σαν τον ήλιο του οποίου οι ακτίνες εισχωρούν παντού, στέκεται το Πάσχα».

(Αλέξανδρος  Schmemann,  Η Μεγάλη Σαρακοστή: Ταξίδι στο Πάσχα)

πατήστε εδώ για Αγγλικά