Open Reflections

click here for English

Αισιοδοξείτε!

Με την αυγή  κάθε πρωινού επανέρχονται και ανανεώνονται οι δυνατότητές μας για δημιουργικότητα, προγραμματισμό, αναψυχή, εργασία, στοχασμό, μελέτη και προσευχή.

Η εναλλαγή της μέρας με τη νύχτα, του φωτός με το σκοτάδι, του θέρους με τον χειμώνα, της άνοιξης με το φθινόπωρο είναι το πρότυπο της κάθε εμπειρίας μας: κόπος αλλά και ανάπαυλα, χαρά αλλά και λύπη, υγεία και ασθένεια, μοναξιά αλλά και συντροφιά, καλοσύνη και κακία.

Και τρέχουμε να προλάβουμε να πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας μέσα στην ημέρα, μέσα στην εβδομάδα, το μήνα, το έτος…και πάλι απ’ την αρχή.

Μερικοί βλέπουν ματαιότητα στην κυκλική επανάληψη των εποχών και των δραστηριο-τήτων. Τίποτε δεν απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα!

Ολα υπηρετούν ένα σκοπό! Ολα συμπεριλαμβάνονται στο σχέδιο του Θεού που τόσο αγάπησε τον κόσμο ώστε μας έστειλε τον Μονογενή Του Υιό για να σώσει τον κόσμο, κι όχι να τον καταδικάσει. (Ιω. 3, 16)

Η ενανθρώπιση του Θεού και ο ερχομός Του ανάμεσά μας μάς δείχνουν την αξία που έχει στα μάτια του Θεού η δημιουργία και ιδιαίτερα εμείς οι άνθρωποι, πλασμένοι κατ’ εικόνα Του!

Η παρουσία του Χριστού στον κόσμο—δύο χιλιάδες χρόνια πριν στη γη της Παλαιστίνης, τώρα όμως στους πιστούς Του, δηλ. σε μας, έχει εξαγιάσει τον χρόνο και το σύμπαν! Η σταυρική θυσία και η Ανάστασή Του είναι η αστέρευτη πηγή του εξαγιασμού και της σωτηρίας μας.

Και σε αυτό ο χρόνος γίνεται αρωγός: τα σχέδια του Θεού ξεδιπλώνονται στο χρόνο και ο Θεός είναι μακρόθυμος, δηλ. υπομονετικός. Μας δίνει τον αναγκαίο χρόνο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να αναπτυχθούμε, να δράσουμε ελεύθερα, να κάνουμε λάθη και αστοχίες, να μετανοήσουμε, να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε. Ευχόμαστε σε όλους ένα άγιο 2019!

 

Η Βασιλόπητα

Στη φωτογραφία, μια βασιλόπητα με τον δικέφαλο αετό που ατενίζει προς ανατολάς και προς δυσμάς, σύμβολο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (του Βυζαντίου).

Το έθιμο της πήτας με νόμισμα ή κάποιο άλλο συμβολικό αντικείμενο μέσα στη ζύμη της ήταν αγαπητό στην Αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη.

Επειδή όμως οι γιορτές της πρώτης του έτους στον ειδωλολατρικό κόσμο ήσαν συνυφασμένες με ήθη και έθιμα που αντέβαιναν στην χριστιανική πράξη και ηθική, δηλαδή υπήρχε μια σχετική ελευθεριότητα με μη κόσμιες συμπεριφορές, σύντομα η Εκκλησία διαχώρησε τη θέση της: αρχικά με την απαγόρευση στους χριστιανούς να παίρνουν μέρος σ’ αυτές τις γιορτές, και αργότερα, με τη γιορτή του Αγίου Βασιλείου (4ος αι.) που θεσπίσθηκε για την 1η του Ιανουαρίου.

Ο Αγιος Βασίλειος (329-378) βαπτίστηκε το 358, χειροτονήθηκε ιερέας το 364 και έκτοτε αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Υπήρξε επιφανής θεολόγος και ποιμένας.

Ζούσε ασκητική ζωή και ίδρυσε πρότυπους οίκους φροντίδας των ασθενεστέρων ομάδων του πληθυσμού, όπως ορφανοτροφεία, νοσο-κομεία και «σχολές» επαγγελματικής κατάρτισης ανειδικεύτων πολιτών.

Η γνωστή μας «Βασιλόπητα» πήρε το όνομά της από εκείνον, διότι συνήθιζε να δίνει χρήματα σε φτωχούς και φυλακισμένους κρυμμένα μέσα σε πήτες. Η φιλανθρωπία του ήταν πάντοτε διακριτική και αποτελεσματική.

 

για Αγγλικά πατήστε εδώ