Open Reflections

click here for English

Ενημερωτικό δελτίο Λατινικής Ενορίας Πάφου

Δεκέμβριος 2018

Υπέροχη εγγύτητα

Η έλευση του Χριστού στον κόσμο  σήμανε την απαρχή της ανακαινίσεως του ανθρώπινου γένους και του εξαγιασμού του.

Ο Χριστός θέλησε να ενανθρωπιστεί περνώντας απ’ όλα τα στάδια της ανθρώπινης ζωής, από το εμβρυϊκό, το βρεφικό, το νηπιακό, το παιδικό, το εφηβικό,  το νεανικό και αυτό του ώριμου ανδρός. Μ’ αυτό τον τρόπο προσέδωσε αξία σε όλα αυτά τα στάδια της ανθρώπινης ύπαρξής μας και τα εξαγίασε.

Κανένας άνθρωπος, είτε ακόμη στα σπλάχνα της μητέρας του, είτε όταν είναι μωρό, νήπιο, παιδί, έφηβος ή ώριμος άνδρας /ή γυναίκα δεν είναι μόνος! Το γεγονός ότι ο Υιός του Θεού επέλεξε και έζησε αυτά τα στάδια σημαίνει πως κάθε ηλικιακό στάδιο έχει μια ιδαίτερη χάρη απο το Θεό!

Οχι μόνο είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα Θεού (Γέν. 1, 27),αλλά ο ίδιος ο Θεός ενσαρκώθηκε και προσέλαβε την ανθρώπινη φύση μας, ταυτιζόμενος έτσι με μας ώστε να μας γίνει προσιτός: να μπορέσουμε τον δούμε, να τον γνωρίσουμε και να τον αγαπήσουμε.

Τα Χριστούγεννα διαλαλούν αυτή την υπέροχη εγγύτητα του Θεού προς εμάς με τον καλύτερο τρόπο: όπως γράφει και το Ευαγγέλιο, όταν γεννήθηκε ο Χριστός, «πλήθος από την ουράνια στρατιά των αγγέλων εμφανίστηκε στους βοσκούς, και υμνούσαν το Θεό κι έλεγαν:

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λκ. 2, 13,14).

Δεν είστε ξένοι, αλλά ανήκετε στην οικογένεια του Θεού

Ο Χριστός ήρθε κι έφερε στον κόσμο το χαρμόσυνο μήνυμα της ειρήνης σ’ εσάς που ήσασταν μακριά και σ’εκείνους που βρίσκονταν κοντά.  Μπορούμε μ’ ένα Πνεύμα και οι δύο να πλησιάσπουμε τον Πατέρα.  Δεν είστε, λοιπόν, ξένοι και χωρίς δικαιώματα, αλλά ανήκετε στο λαό του Θεού, στην οικογένεια του Θεού. Προστεθήκατε κι εσείς στι οικοδόμημα που έχει θεμέλιο τους Αποστόλους και τους Προφήτες κι ακρογωνιαίο λίθο τον ίδιο τον Χριστό. Μ’ αυτόν ολόκληρο το οικοδόμημα δένεται και μεγαλώνει, ώστε να γίνει ναός άγιος για τον Κύριο. Ο Κύριος οικοδομεί κι εσάς μαζί με τους άλλους, για να γίνετε πνευματική κατοικία του Θεού.     

(Εφ. 2, 17-22)

Δικαίωμα στη χαρά

Η αίγλη των Χριστουγέννων συγκινεί όχι μόνον τους πιστούς αλλά και πλήθος ανθρώπων που ανήκουν σε άλλες θρησκείες και κουλτούρες μη Χριστιανικές.

Παρ’ όλα τα γιορταστικά φώτα και τις πολύχρωμες διακοσμήσεις και την εκκοσμίκευση της γιορτής των Χριστουγέννων που παρατηρείται στις μέρες μας, παραμένει γεγονός πως  η φάτνη με το θείο Βρέφος ακτινοβολεί μια ακαταμάχητη χάρη: η ταπείνωση του Θεού που έγινε άνθρωπος, όχι μέσα σε παλάτια αλλά ανάμεσα στους «Φτωχούς του Θεού», η Παρθένος-Μητέρα, η σιγαλιά της νύχτας, η αγκαλιά της Μητέρας, η προστατευτική παρουσία του Αγίου Ιωσήφ, οι βοσκοί που ξαγρυπνούν, οι άγγελοι που δοξολογούν…

Η περίοδος της Παρου-σίας (Advent) και των Χριστουγέννων  έχει γίνει ο κατ’ εξοχήν καιρός που όλοι μαζί και ο κάθε κάτοικος της Υφηλίου ξεχωριστά, Χριστιανοί και μη, αισθάνονται ότι έχουν δικαίωμα να χαρούν, να γιορτάσουν, να στραφούν προς την οικογένεια, να δουν τα παιδιά με άλλο τρόπο—όχι συγκαταβατικά αλλά με θαυμασμό ως προς την ομορφιά τους, την αθωότητά τους, την εμπιστοσύνη τους, τον αυθορμητισμό τους…με άλλα λόγια, να χαρούν για την αλήθεια που ίσως αγνοούν, δηλαδή ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα «λίαν καλώς» και ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος κατ’ εικόνα του Πλάστη του.

Επαφίεται σε μας, που δεν είμαστε ξένοι αλλά ανήκουμε στην οικογένεια του Θεού, να βάλουμε τον Χριστό στο κέντρο των εορτασμών και να εξηγήσουμε την πραγματική αιτία της χαράς που μας κατέχει.

Ξέρετε ότι…

Οταν οι Πατέρες των πρώτων Οικουμενικών Συνόδων, μεταξύ άλλων, μας έδωσαν το Σύμβολο της Πίστεως, δηλαδή το «Πιατεύω», στο β’ άρθρο ομολογούμε:

«Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα ου ποιηθέντα, ομο-ύσιον τω Πατρί, δι’ ου τα πάντα εγένετο».

Αυτή η τελευταία φράση «δι’ου τα πάντα εγένετο» αναφέρεται όχι στην δημιουργία του κόσμου, αλλά στην ανα-δημιουργία του!

Με την Ενσάρκωσή Του με την έλευσή Του στον κόσμο, με τη διδασκαλία Του και τη σταυρική Του θυσία και Ανάσταση ο Χριστός ανακαίνισε τον κόσμο, τον ανάπλασε, τον αναδημιούργησε!

Η περίοδος της Παρουσίας που προηγείται των εορτών των Χριστουγέννων μας υπεν-θυμίζει την μακρά προσδοκία του λαού του Θεού και όλης της ανθρωπότητας για λύτρωση και σωτηρία και μας προετοιμάζει πνευματικά έτσι ώστε να έχουμε το Βρέφος της Βηθλεέμ στο κέντρο της ζωής μας, της οικογένειάς μας, της ενορίας μας, της εργασίας μας, της κοινότητάς μας και της κοινωνίας μας.

Ομορφιά και αξιοπρέπεια εν Χριστώ

Ο Υιός του Θεού είναι η ακτινοβολία της δόξας του Θεού και η τέλεια έκφραση της υποστάσεώς Του. (Εβρ. 1, 3).

Ο Θεός είδε όλα τα πράγματα που έπλασε στο πρόσωπο του Υιού Του και τους έδωσε πολλές χάρες και φυσικά χαρίσματα., κάνοντάς τα τέλεια, καθώς αναφέρεται και στη Γραφή: «Ο Θεός είδε όλα όσα έφτιαξε και ήσαν πολύ καλά» (Γέν. 1, 31).

Ολα τα πράγματα ήσαν πολύ καλά διότι ήσαν εν τω Λόγω του Θεού, εν Χριστώ.

Και όχι μόνον τους έδωσε την ύπαρξη και τα χαρίσματα, αλλά τα έντυσε με ομορφιά στο πρόσωπο του Υιού Του μεταδίδοντάς τους μια υπερφυσική διάσταση όταν έπλασε τον άνθρω-πο και τον εξύψωσε στη θεϊκή ομορφιά, και επομένως όλα τα πλάσματα εν αυτώ, διότι ενώθηκε ο ίδιος με την φύση όλων δια της ενανθρώπισης. Γι’ αυτό ο ίδιος ο Υιός του Θεού είπε: ¨κα’γώ εάν υψωθώ εκ της γης, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν» (Ιω. 12, 32).

Και έτσι, σ’ αυτή την εξύψωση της Ενσάρκωση του Υιού Του και της δόξας της Αναστάσεως, ο Πατέρας όχι μόνον έκανε όλα τα πράγματα όμορφα εν μέρει, αλλά επίσης, μπορούμε να πούμε,  τα έντυσε εντελώς με ομορφιά και αξιοπρέπεια.

(«Πνευματικό Ασμα», Αγιος Ιωάννης του Σταυρού, στάντσα 5, 4, 16ος αιώνας)

 

Από την λογοτεχνία μας

Εξω πέφτει αδιάκοπα και πυκνό το χιόνι, κρύα και κατασκότεινη κι αγριωπή η νυχτιά.

Είναι η στέγη ολόλευκη, γέρνουν άσπροι κλώνοι, μες το τζάκι απόμερα ξεψυχά η φωτιά.

Τρέμει στα εικονίσματα το καντήλι πλάγι και φωτάει στη σκυθρωπή, στη θαμπή εμορφιά.

Να η φάτνη, οι άγγελοι κι ο Χριστός κι οι Μάγοι

και το αστέρι ολόλαμπρο μες στη συννεφιά!

Κι οι ποιμένες, που έρχονται γύρω από τη στάνη κι η μητέρα του Χριστού στο Χριστό μπροστά .

Το μικρό το εικόνισμα όλ’ αυτά τα φτάνει, μαζεμένα όλα μαζί και σφιχτά-σφιχτά.

Πέφτει ακόμη αδιάκοπο κι άφθονο το χιόνι, όλα ξημερώνονται μ’ άσπρη φορεσιά

στον αγέρα αντιλαλούν του σημάντρου οι στόνοι, κάτασπρη, γιορτάσιμη λάμπει η εκκλησιά.

Χριστούγεννα», Τέλλος Αγρας, 1899-1944

 

Ο Χριστιανικός συμβολισμός του Χριστουγεννιάτικου δένδρου

Πολλά έχουν λεχθεί κατά καιρούς σχετικά με τις « ειδωλολατρικές»  ρίζες του εθίμου του Χριστουγεννιάτικου δένδρου. Εχουμε όμως σκεφτεί γιατί  αυτός ο «δανεισμός» είναι τόσο πετυχημένος;

Να γιατί: Το δένδρο συμβολίζει τον άνθρωπο, που αν και έχει τις ρίζες του στη γη, τείνει να φτάσει τον ουρανό, και όπως το δένδρο απλώνει τα κλαδιά του προς τον ουρανό, έτσι και ο άνθρωπος απλώνει την σκέψη του και τις ενδόμυχες προσδοκίες του προς τον ουρανό, προς τον Θεό.

Και όπως το Αγιο Πνεύμα στολίζει την πιστή ψυχή με τα χαρίσματά Του, έτσι και το δένδρο είναι στολισμένο με φωτάκια και κεράκια για να μάς θυμίζει τα δώρα του Θεού. Και μιλώντας για δώρα, η συνήθεια της ανταλλαγής δώρων είναι βέβαια όσο παλιά όσο και η ανθρωπότητα.

Πάντως τα δώρα που ανταλλάσσσουμε τα Χριστούγεννα αποτελούν μιαν ιδιαίτερη υπενθύμιση της μεγάλης δωρεάς του Θεού προς εμάς, δηλαδή του Υιού του Θεού που έγινε και Υιός του Ανθρώπου για να μάς χαρίσει την χαρά και την σωτηρία.

 

για Αγγλικά πατήστε εδώ