Open Reflections

Ενημερωτικό Δελτίο Λατινικής Ενορίας Πάφου

Νοέμβριος 2018

click here for English

Ταξίδι ζωής

Η Πόρτα της Πίστης είναι πάντοτε ανοιχτή για μας, εισάγοντάς μας στην ζωή εν κοινωνία με τον Θεό και παρέχοντάς μας εισδοχή στην Εκκλησία του.

Μπορούμε να περάσουμε το κατώφλι της όταν ο λόγος του Θεού κηρύσσεται και η καρδιά μας αφήνεται να μεταμορφωθεί από την θεία χάρη. Εισερχόμενοι από την πόρτα, ξεκινούμε ένα ταξίδι που θα διαρκέσει όλη μας τη ζωή. Αρχίζει με το Βάπτισμά μας.

Συνεχώς καλούμαστε σε μία αυθεντική και ανανεωμένη μεταστροφή στον Κύριο και μόνο Σωτήρα του κόσμου.

Αποφασιστική θα είναι και η επισκόπηση της προσωπικής ιστορίας της πίστεώς μας, καθώς αναπόφευκτα είναι συνυφασμένη   με την αγιότητα  και  με την αμαρτία.

Θα χρειαστεί να έχουμε το βλέμμα μας σταθερά προσηλωμένο στον Ιησού Χριστό, «αρχηγό και τελειωτή της πίστης μας» (Εβρ. 12, 2):

Σ’ Εκείνον, όλη η αγωνία και κάθε λαχτάρα της ανθρώπινης καρδιάς βρίσκουν την εκπλήρωσή τους: η χαρά της αγάπης, η απάντηση στο δράμα του πόνου, η δύναμη της συχώρεσης και η νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο: όλα βρίσκουν την εκπλήρωσή τους στο Μυστήριο της Ενσάρκωσης του Υιού του Θεού.

Βενέδικτος 16ος, Αποστολική Επιστολή   «Η Πόρτα της Πίστεως», 11/10/11, αποσπάσματα.

 

Στρατιά μαρτύρων

Οι μάρτυρες που έχουν προηγηθεί πριν από μας στη βασιλεία, ιδιαίτερα εκείνοι τους οποίους η Εκκλησία αναγνωρίζει ως αγίους, μετέχουν στη ζώσα παράδοση της προσ-ευχής της με το παράδειγμα της ζωής τους, τη μετάδοση της μαρτυρίας τους και  με την προσευχή τους σήμερα.

Βλέπουν το Θεό, τον αινούν και σταθερά φροντίζουν όσους έχουν αφήσει πάνω στη γη. Οταν εισήλθαν στη χαρά του Κυρίου τους, τέθηκαν «επί κεφαλής πολλών πραγμάτων». (Μτ. 25, 21).

Η πρεσβεία τους είναι η ανώτατη υπηρεσία τους στο σχέδιο του Θεού. Μπορούμε και πρέπει να τους ζητάμε να μεσιτεύουν για μας και για τον κόσμον όλο.

Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας,  § 2683

Η Εκκλησία τιμά τα παιδιά της…

Η γιορτή των Αγίων Πάντων είναι μια αρχαία γιορτή. Ξεκίνησε από την Χριστιανική Παράδοση να εορτάζεται το μαρτύριο των αγίων την επέτειο του μαρτυρίου τους. Οταν οι μάρτυρες πληθυναν κατά τους διωγμούς της ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι τοπικές διοικήσεις θέσπισαν μια κοινή γιορτή ώστε όλοι οι μάρτυρες, γνωστοί και άγνωστοι, να τιμούνται δεόντως.

Στα τέλη του 4ου αι. η γιορτή αυτή τιμόταν στην Αντιόχεια, και ο Αγιος Εφραίμ ο Σύρος την αναφέρει σε μια ομιλία του το 373.

Τους πρώτους αιώνες οι Αγιοι Πάντες εορτάζον-ταν κατά την Πασχαλινή περίοδο και οι Ανατολική Εκκλησία ακόμη το κάνει, συνδέοντας έτσι πιο άμεσα τη ζωή των Αγίων με την Ανάσταση του Χριστού.

Γιατί η 1η Νοεμβρίου;

Η 1η Νοεμβρίου θεσπίσθηκε από τον Πάπα Γρηγόριο Γ’ (731-741) (βλ. δεξιά), όταν αφιέρωσε ένα παρεκκλήσι, στην Βασιλική των Αγίων Πέτρου και Παύλου στη Ρώμη, στους Αγίους Πάντες.

Η γιορτή αρχικά ήταν ετήσια και μόνο στην τοπική εκκλησία της Ρώμης.

Ο Πάπας Γρηγόριος Δ’ (827-844) την επέκτεινε σε όλη την Εκκλησία και την όρισε την 1η του Νοέμβρη.

 

…και προσεύχεται γι’ αυτά

Η Παραμονή της εορτής των Αγίων Πάντων, στα Αγγλικά λέγεται All Hallows Eve, εκ παραφθοράς των οποίων προέκυψε στα νεώτερα Αγγλικά η λέξη Halloween.

Η γιορτή αυτή, παρά το τι κατά καιρούς γράφεται, ΔΕΝ έχει ειδωλολατρικές καταβολές και ήταν γνωστή πολύ προτού παρεισφρύσουν ορισμέ-να εκχριστιανισμένα Ιρλανδικά έθιμα στην λαϊκή έκφραση της γιορτής.

Μάλιστα, στην Αγγλία μετά την Μεταρρύθμιση, επί Cromwell (17ος αι.) η γιορτή τέθηκε εκτός νόμου, όχι ως ειδωλολατρική, αλλά ως Καθολική γιορτή!

Το ίδιο συνέβη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής  (βλ. δελτίο Νοεμβρ. 2016).

Την εορτή των Αγίων Πάντων ακολουθεί η γιορτή των Κεκοιμημένων στις 2 Νοεμβρίου.

Η Εκκλησία  θυμάται και προσεύχεται για όλες τις ψυχές που βρίσκονται στο Καθαρτήριο, ώστε να εισέλθουν στην ένδοξη και λαμπρή παρουσία του Θεού.

«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού»!

Ξέρετε ότι…

Στην Ελληνική γλώσσα οι λέξεις αγνός και άγιος προκύπτουν από την ίδια ετυμολογική ρίζα αγ-

Στα Ινδο-ευρωπαϊκά έχουμε τη ρίζα yag- (= τιμώ, ευλαβούμαι) και στα Σανσκριτικά τη ρίζα yáj-, yáj-ati (=λατρεύω).

Στα Αρχαία Ελληνικά οι λέξεις άγιος, αγνός προσδιόριζαν τόπους ή πράγματα που προκαλούν σεβασμό και ευλαβικό φόβο.

Οι Εβδομήκοντα, που μετάφρασαν την Παλαιά Διαθήκη στα Ελληνικά τον 3ο αιώνα π.Χ. χρησιμοποίησαν τη λέξη άγιος  για να περι-γράψει το Θεό, τους αγγέλους, αλλά και ολόκληρο το έθνος του Ισραήλ.

Στην Καινή Διαθήκη η λέξη άγιος αναφέρεται και σε όλους τους πιστούς, οι οποίοι θεωρούνται αγνοί «δια την από της ειδωλολατρείας και πολυθεϊας κάθαρσιν».

Ο Θεός είναι η πηγή κάθε αγιοσύνης.

 

Πεδίο ειρήνης;

Ο Πάπας Λέων Α’ ο Μέγας (440-461) υπηρέτησε στο τιμόνι της Εκκλησίας ποικιλοτρόπως.

Οχι μόνο συνέγραψε σπουδαία θεολογικά έργα και συνεισέφερε αποτελεσματικά στην Δ’ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας που συν-κάλεσε το 451, αλλά αναγκάστηκε να αντι-μετωπίσει και εξωτερικούς εχθρούς της πίστης και του πολιτισμού.

Το 452 μ.  Χ. επέλεξε να συναντήσει προσωπικά τον Αττίλα, την «Μάστιγα του Θεού» ενώ εκείνος ετοιμαζόταν να λεηλατήσει τη Ρώμη, έφιππος στη μέση του ποταμού Mincio κοντά στη Mantua.

Κανείς δεν γνωρίζει τι ειπώθηκε μεταξύ των δύο ανδρών, ο Αττίλας όμως δεν προχώρησε προς την Αιώνια Πόλη. Μάλιστα, αποσύρθηκε οριστικά στα μέρη πάνω από το Δούναβη!

Το γεγονός αυτό και οι συνέπειές του είναι ανεκτίμητο! Σώθηκε η Ευρώπη και ο Χριστιανικός πληθυσμός της  από ένα μεγάλο κίνδυνο.

*

Και σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε εξωτερικούς εχθρούς που απειλούν τον Χριστιανικό χαρακτήρα του πολιτισμού μας.

Γι’ αυτό χρειαζόμαστε άγιους ποιμένες, αγίους σε κάθε «γωνιά του δρόμου», ανθρώπους δοσμένους ολόψυχα στην πραγμάτωση του Ευαγγελίου.

Μόνον οι άγιοι μπορούν να μεταμορφώσουν τον κόσμο μας σε πεδίο αλληλεγγύης, ειρήνης και αγάπης.

 

Οι δίκαιοι χαίρονται μπροστά στο Θεό

Ας εγερθεί ο Θεός κι ας σκορπιστούν οι εχθροί του, ας φύγουν από μπρος του αυτοί που τον μισούν!

Οπως διαλύεται ο καπνός διαλύονται. Ετσι όπως λυώνει το κερί μπρος στης φωτιάς τη φλόγα, έτσι χάνονται οι ασεβείς μπρος του Θεού την παρουσία.

Αλλά οι δίκαιοι χαίρονται κι ευφραίνονται μπρος στο Θεό κι από χαρά φωνάζουν.

Τραγουδήστε στο Θεό, με το ψαλτήρι υμνήστε τ’ όνομά του. Ετοιμάστε το δρόμο γι’ αυτόν που τα σύννεφα ιππεύει! Κύριος είναι τ’ όνομά του! Αγάλλονται μπροστά του.

Ο λαός που σου ανήκει, κατοίκησε στη χώρα αυτή, που την ετοίμασες για τον δυστυχισμένο, Θεέ, απ’ την καλοσύνη σου.

Ας έχει δόξα ο Κύριος που μέρα με τη μέρα σηκώνει το φορτίο μας, της σωτηρίας μας ο Θεός!

Τρομερός είν’ ο Θεός στον αγιό του τόπο, ο Θεός του Ισραήλ, αυτός που δίνει τη δύναμη και την ισχύ στο λαό του. Ας έχει δόξα ο Θεός.

(Ψαλμός 67, στ. 2-5, 11, 20, 36)

 

Χριστός Βασιλεύς

Πατέρα, παντοδύναμε και αιώνιε, κάνουμε καλά παντού και πάντοτε να σε ευχαριστούμε.

Εχρισες τον Ιησού Χριστό, τον μονογενή σου Υιό, με το έλαιο της χαράς αιώνιο ιερέα και παγκόσμιο βασιλέα.

Σαν ιερέας πρόσφερε τη ζωή του στο θυσιαστήριο του σταυρού και λύτρωσε την ανθρω-πότητα με αυτή τη μία και τέλεια θυσία ειρήνης.

Σαν βασιλιάς έχει την κυριαρχία όλης της κτίσης, ώστε να παρουσιάσει σ’ εσένα τον παντοδύναμο Πατέρα του, ένα αιώνιο και παγκόσμιο βασίλειο: βασίλειο αλήθειας και ζωής, βασίλειο αγιότητας και χάρης, βασίλειο δικαιοσύνης, αγάπης και ειρήνης.

Ετσι, με όλους τους χορούς των αγγέλων στον ουρανό και ενωμένοι στον ατελεύτητο ύμνο των αίνων σου διακηρρύττουμε τη δόξα σου:

Αγιος, άγιος, άγιος, Κύριος ο Θεός Σαβαώθ. Πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου.

Ωσαννά εν τοις υψίστοις. Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Ωσαννά, ο εν τοις υψίστοις.

(Από τη λειτουργία της Εκκλησίας, εορτή του Χριστού Βασιλέως, έτος β’)

 

για Αγγλικά πατήστε εδώ