Open Reflections

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΠΑΦΟΥ

Ιούνιος 2018

click here for English

Ο Λαός του Θεού

Πολλοί αποφαίνονται πως όλες οι θρησκείες είναι ίδιες, πως όλες προτρέπουν στο καλό και την αποφυγή του κακού και πως δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία εάν ανήκει κανείς στη μια ή την άλλη θρησκεία, εφ’ όσον «αρκεί να είναι καλός άνθρωπος».

Ομως, τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Αν και είναι αλήθεια ότι κι άλλες θρησκείες προτρέπουν σε μια ηθική ζωή, το υπόβαθρο της πίστης τους είναι πολύ διαφορετικό από την Χριστιανική πίστη.

Αντί όμως να συγκρίνουμε διαφορές θα παραθέσουμε μερικές από τις αλήθειες της Καθολικής πίστης, που , βέβαια, απουσιάζουν από όλες τις άλλες θρησκείες.

Ο Θεός είναι αγάπη! Ο Θεός συμπορεύεται στην ιστορία με την ανθρωπότητα. Ο Θεός έγινε άνθρωπος, παραμένοντας Θεός, για να μας αποκαλύψει την θεϊκή αγάπη. Ο Θεός, στο πρόσωπο του Χριστού, θυσιάστηκε στο Σταυρό για την απολύτρωση της ανθρωπό-τητας. Ο Θεός αγαπά τον αμαρτωλό, μισεί όμως την αμαρτία. Ο Θεός συνάγει το Λαό Του. Ο Θεός μένει πιστός στις υποσχέσεις Του. Ο Θεός δίνεται σαν τροφή στο Λαό Του. Λαμβάνουμε το Σώμα Του και το Αίμα Του! Συμμετέχουμε στη θεϊκή Του φύση. Εχει προπορευτεί πριν από μας για να μας ετοιμάσει μια θέση κοντά Του. Ο Θεός είναι Τριαδική κοινωνία αγάπης. Ο Θεός μας εξαγνίζει, μας εξαγιάζει, μας δίνει την αποστολή να μεταδίδουμε στον κόσμο την αγάπη Του.

Η Εκκλησία είναι Καθολική, δηλαδή Παγκόσμια, καλεί όλους τους ανθρώπους στους κόλπους της και κατέχει την αυθεντική πίστη σύμφωνα με τη διδασκαλία του Χριστού, καθολικά, δηλαδή δεν επιλέγει το ένα ή το άλλο σημείο της διδασκαλίας—όπως οι αιρέσεις- (αίρεση σημαίνει επιλογή) και εσκεμμένα αγνοεί την διδασκαλία στην ολότητά της.

Με άλλα λόγια, οι Χριστιανοί είμαστε ο πιο τιμημένος Λαός του κόσμου, διότι ο Θεός ζει μέσα μας και ανάμεσά μας και μας μεταμορφώνει σιγά-σιγά με τη χάρη Του στην τέλεια εικόνα Του.

Ποια άλλη θρησκεία μπορεί να πλησιάσει την ελπίδα που μας δίνει η εμπιστοσύνη μας στον Κύριό μας Ιησού Χριστό;

Από κοντά κι από μακριά

Λέει ο Ιωάννης στον Ιησού: «Διδάσκαλε, είδαμε κάποιον που δεν είναι δικός μας να βγάζει δαιμόνια επικαλούμενος το όνομά σου, και τον εμποδίσαμε, γιατί δεν είναι δικός μας.»

Κι ο Ιησούς του απάντησε: «Μην τον εμποδίζεται, γιατί δεν μπορεί κανείς, αφού χρησιμοποιεί το όνομά μου για να κάνει θαύμα, αμέσως μετά να μιλήσει ασχημα για μένα. Οποιος, λοιπόν, δεν είναι εναντίον μας είναι με το μέρος μας.

Οποιος επίσης σας δώσει για χάρη μου ένα ποτήρι νερό επειδή ανήκετε στο Χριστό, σας βεβαιώνω πως δε θα χάσει την αμοιβή του.»

(Μκ. 9, 38-41)

Εδώ και τώρα

Ας αναρωτηθούμε  καθώς προσκυνούμε τον Χριστό πραγματικά παρόντα στη θεία Ευχαριστία:

Αφήνομαι να μεταμορφωθώ από Εκείνον; Αφήνω τον Κύριο, ο οποίος προσφέρει τον εαυτό Του σ’ εμένα, να με οδηγήσει έξω από το μικρό μου περιφραγμένο χώρο, να βγαίνω έξω όλο και πιο πολύ, και να μη φοβάμαι να δίνω, να μοιράζομαι, να Τον αγαπώ και να αγαπώ τους άλλους;

Αδελφοί και αδελφές, μαθητεία, κοινωνία, μοιρασιά: Ας προσευχηθούμε ώστε η συμμετοχή μας στη θεία Ευχαριστία να μας οδηγεί πάντοτε στο να ακολουθούμε τον Κύριο κάθε μέρα, να είμαστε όργανα κοινω-νίας, να μοιραζόμαστε ό,τι είμαστε μαζί Του και με τον γείτονά μας. Τότε η ζωή μας θα είναι πραγματικά καρποφόρα.

Αμήν.

(Πάπας Φραγκίσκος, Ρώμη 2013)

Η Εκκλησία ανέκαθεν αντλεί τη δύναμή της από  την θεία Ευχαριστία.

Ο Αναστημένος Χριστός, πραγματικά παρών στον καθαγιασμένο Αρτο και Οίνο μάς καθιστά μυστικά παρόντες στον Μυστικό Του Δείπνο κάθε φορά που συμμετέχουμε στα Αγια Μυστήρια.

Είναι σαν να γίνεται μια σύμπτυξη της ιστορίας—πραγματική ενεργοποίηση εδώ και τώρα του γεγονότος του οποίου την ανάμνηση τελούμε, (δηλαδή της θυσίας του Χριστού), και, συνάμα, η παρούσα χρονική στιγμή, δηλαδή η λειτουργία της Εκκλησίας, ξεδιπλώνεται στο άπειρο—  διότι ο ορίζοντάς της και η εκπλήρωσή της απλώνονται «έως της συντελείας του αιώνος». (Μτ. 28, 20)

Ας μη ξεχνάμε, λοιπόν, την άπειρη και αιώνια διάσταση της παρούσης στιγμής! Ο,τι σκεφτόμαστε, ό,τι λέμε και ό,τι κάνουμε έχουν μια διάσταση αιωνιότητας και αποτελούν ένα λιθαράκι στην οικοδόμηση της Εκκλησίας και του κόσμου!

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο Νεώτερος

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο Νεώτερος,. (15/1/1929-4/4/1963), ήταν ένας Αφρο-Αμερικανός Βαπτι-στής πάστορας και ακτιβιστής, ο οποίος έγινε ο πιο γνωστός ηγέτης του κινήματος για τα διακαιώνατα των πολιτών από το 1954 έως το θάνατό του, το 1968.

Το όνομά του είναι ξυρίως συνδεδεμένο με την προπωθηση των δικαιωμάτων των πολιτών μέσω τηε μη-βίας και της πολιτικής παρακοής, τακτικές εμπνευσμένες από τις Χριστιανικές του πεποιθήσεις και τον ειρηνικό (μη-βίαιο) ακτιβισμό του Μαχάτμα Γκάντι.

Οταν βρέθηκε στην Ινδία, το 1959, επηρεάστηκε πολύ και εμβάθυνε την κατανόησή του όσον αφορά την μη-βίαιη αντίσταση και τη δέσμευσή του στον αγώνα των Αμερικανών (κυρίως των Μαύρων) για τα πολιτικά δικαιώματα.

Σε μια ομιλία του στο ραδιόφωνο την τελευταία βραδυά στην Ινδία τόνισε: «Είμαι περισσότερο πεπει-σμένος παρά ποτέ ότι η μέθοδος της μη-βίας είμναι το ισχυρότερο δια-θέσιμο όπλο των καταπιεσμένων λαών στον αγώνα τους για δικαιοσύνη και ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Δολοφονήθηκε, εδώ και 50 χρόνια,  στην Μέμφιδα του Τεννεσσή στις 4/4/1968.

 

Ξέρετε ότι…

«Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία». Πάντοτε ελπίζουμε ότι θα υπάρξουν θετικές εξελίξεις και ότι επιθυμητά και ευχάριστα γεγονότα θα ακολουθήσουν  Κατά κάποιο τρόπο, διαλέγουμε αυτό στο οποίο θέλουμε να ελπίζουμε. Και  πράγματι έτσι  είναι!

Η λέξη ελπίδα προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα ελ-π-ομαι = αναμένω, ελπίζω, το οποίο είναι ετυμολογικά συγγενές του Fέλ-π-ομαι, Ινδο-ευρωπαϊκή ρίζα wel- (= θέλω, εκλέγω).

Στα Λατινικά vel-le (=θέλω),  voluntas (=θέληση), στα γαλλικά voul-oir, γερμανικά wollen,   αγγλικά will.

Το αντικείμενο της ελπί δας μας, λοιπόν. εμπλέκει εντελώς την θέλησή μας και συνεπώς την ελευθερία μας.

Το γεγονός ότι δεν παύουμε ποτέ να ελπίζουμε παρ’ όλες τις αντιξοότητες, δείχνει ότι στην πραγματικότητα, ενδόμυχα και όχι πάντοτε συνειδητά, ελπίζουμε για κάτι που θα μάς δίνει χαρά και θα διαρκεί αιώνια.

Τί είναι  όμως αυτό το απόλυτο αγαθό στο οποίο τόσο δυνατά προσβλέπουμε ελπίζοντας;

Τίποτε λιγώτερο από τον ίδιο τον Θεό!

Μόνο Εκείνος μπορεί να εκπληρώσει την πιο ζωηρή ελπίδα μας που βρίσκεται καταχωνιασμένη στην καρδιά μας.

 

Ωκεανός αγάπης 

Είναι καλό να στοχαζόμαστε το Μυστήριο της Αγιωτάτης Τριάδος, ενός Θεού που ακατάπαυστα δημιουργεί, απολυτρώνει κι εξαγιάζει, πάντοτε με αγάπη και για την αγάπη, και σε κάθε πλάσμα που Τον αποδέχεται δωρίζει τη χάρη ν΄ αντανακλά μια ακτίνα από το κάλλος Του, την καλοσύνη Του και την αλήθεια.

Επέλεξε πάντοτε να συμπορεύεται με την ανθρωπότητα και συγ-κροτεί ένα λαό που είναι ευλογία για κάθε έθνος και για κάθε ανθρώπινο ον, χωρίς εξαίρεση.

Ετσι, η αποστολή του κάθε βαπτισμένου είναι η ίδια με αυτήν  που ο Ιησούς εμπιστεύθηκε στους Μαθητές Του: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάνετε μαθητές μου όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». (Μτ. 28, 19)

Είναι ένα καθήκον που –λαμβάνοντας υπ’ όψιν την σημασία του ρήματος «βαπτίζω»- δηλαδή «βυθίζω στο νερό», μπορούμε να το μεταφρά-ουμε σαν την πρόσκληση να «βυθι-στεί» κάθε άνθρωπος σ’ αυτόν τον ωκεανό που είναι η αγάπη του Θεού: μια αγάπη που σηκώνει αυτόν που πέφτει στην αμαρτία, θεραπεύει τις πληγές της ψυχής και δίνει τη σωτηρία.

Πάπας Φραγκίσκος, 27/5/18

 

Ω Ιερά Καρδία

Ω Ιερά Καρδία,                                                                                                                                     το σπίτι μας είναι βαθειά εντός σου.                                                                                         Στην εξορία είσαι του εξόριστου η ξεκούραση,                                                                       στον ουρανό η ευλογημένη δόξα.                                                                                                    Ω Ιερά Καρδία.

Ω Ιερά Καρδία,                                                                                                                                 πηγή των δακρύων της μετάνοιας,                                                                                             όπου ρέουν νέα ζωή στους αμαρτωλούς απονέμεται.                                                                 Ω Ιερά Καρδία.

Ω Ιερά Καρδία,                                                                                                                              εσένα εμπιστευόμαστε.                                                                                                                     Αν και η νύχτα της γης είναι σκοτεινή και θλιβερή,                                                     ξεκούραση αποπνέεις  όσο είσαι κοντά.                                                                                         Ω Ιερά Καρδία.

Ω Ιερά Καρδία,                                                                                                                                 όταν οι σκιές του θανάτου πέσουν,                                                                                          δέξου μας κάτω απ’ τη φροντίδα σου                                                                                             και σώσε μας απ’ του πειρασμού τις παγίδες.                                                                                Ω Ιερά Καρδία.

 

Ω Ιερά Καρδία,                                                                                                                                   τους εξόριστους οδήγησε στο σπίτι ,                                                                                                   όπου κοντά σου για πάντα μπορούν ν’ αναπαυθούν σε ειρήνη και χαρά.                        Ω Ιερά Καρδία.

(Υμνος του F. Stanfield, (1835-1914) , μουσική:      R. R. Terry, (1865-1938))

 

Το κατεπείγον του Τώρα

Αρνούμεθα να πιστέψου-με ότι η τράπεζα της δι-καιοσύνης έχει χρεωκοπήσει. Αρνούμεθα να πιστέψουμε ότι υπάρ-χουν ανεπαρκή κεφάλαια στις μεγάλες θυρίδες της ευκαιρίας αυτού του έθνους. Ετσι ερχόμαστε  να εξαργυρώσουμε αυτή την επιταγή. Μια επιταγή που θα μας δώσει, μόλις το απαιτήσουμε, τα πλούτη της ελευθερίας και την ασφάλεια της δικαιοσύνης.

Εχουμε επίσης έρθει σ’ αυτόν τον αγιασμένο τόπο να υπενθυμίσουμε στην Αμερική το κατεπείγον του Τώρα. Δεν είναι καιρός για πολυτέλειες εφησυχασμού. Τώρα είναι καιρός να πραγματοποιήσουμε τις υποσχέσεις της δημοκρατίας. Τώρα είναι καιρός να σηκωθούμε από τη σκοτεινή κι έρημη κοιλάδα του διαχωρι-σμού στο ηλιόλουστο μονοπάτι  της φυλετικής δικαιοσύνης. Τώρα είναι καιρός να υψώσουμε το έθνος μας στο στέρεο βράχο της αδελφοσύνης. Τώρα είναι καιρός κάνουμε πραγματικότητα τη δικαιοσύνη για όλα τα παιδιά του Θεού.

Εχω ένα όνειρο ότι μια μέρα αυτό το έθνος θα υψωθεί και θα βιώσει το αληθινό νόημα της πίστης του. «Πιστεύουμε αυτές τις αυτονόητες αλήθειες: ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν πλασθεί ίσοι». Εχω ένα όνειρο ότι μια μέρα οι γιοί των πρώην σκλάβων και οι γιοί των πρώην ιδιοκτητών σκλάβων θα καθήσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης. Εχω ένα όνειρο ότι μια μέρα κάθε κοιλάδα θα υψωθεί και κάθε λόφος θα ταπεινωθεί, οι τραχείς τόποι θα λειάνουν και οι στραβοί θα ισιώσουν και ¨Η δόξα του Κυρίου θα αποκαλυφθεί και όλοι οι ζωντανοί θα τη δουν μαζί».

(Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, 28/8/1963)

για Αγγλικά πατήστε εδώ